عرض ادب و احترام خدمت همراهان گل خودم. نزدیک به یک ساله که از اینجا دور بودم نمی دونین که چقده دلم برای اینجا تنگ شده. با یک دست ۱۰ تا هندونه ورداشتم و می ترسم که همش بیوفته و بشکنه. نمی دونم کیا هستن و کیا رفتن از اینجا ولی من همیشه به یاد تک تک شماها هستم. فعلا همین ایشالله بتونم دوباره بیام و ین مدتی که نبودم بذاتون بنویسم. آخه هزارتا خاطره خوب و قشنگ دارم براتون.

وقتی عشق به خدا رو تجربه کنی رها میشی از همه چیز. کاش آن انتها شادی باشد. کاش آغوش تو باشد . از این تاریکی و تنگنا. به تاریکی و تنگنای دیگری. دعا می کنم رها باشی. از هر تاریکی و تنگنایی. خسته شدم از انتظار . از روزهای تکراری و ملال آور . از در و دیواری که منو احاطه کردن . نمی دونم دلم چی می خواد . چشمای بی حوصله ام ابری . گم شدم در هیچ .

سراغ مرا هیچ کس نمیگیرد. نیمه شب باید باشد . نیمه شب باید باشد .

این وبلاگو توی تیرماه ۸۷ ساختم. هنوزم مال خودمه اما آرشیوشو حذف کردم.